Edit Template

Μιχάλης Μποροδήμος Ο άνθρωπος πίσω από το "OPA!" — και το ευχαριστώ του σε μια πόλη που τον έκανε οικογένεια.

Ο Μιχάλης Μποροδήμος , ιδιοκτήτης του ελληνικού εστιατορίου OPA στη Chattanooga, μιλάει στο BLOQ για τη διαδρομή του από την Αρχαία Ολυμπία στις ΗΠΑ, για τη φιλοσοφία πίσω από τη γαστρονομική του εμπειρία και τα μελλοντικά του σχέδια

Από την Αρχαία Ολυμπία και την Πάτρα, στα στενά του Μανχάταν. Από τις μυρωδιές της κουζίνας της γιαγιάς του, στα τραπέζια του OPA. Από τον πατέρα του Βαγγέλη, που του έμαθε το savoir vivre, στους πελάτες του στη Chattanooga, που του έδειξαν τι σημαίνει «ανήκω».

Ο Μιχάλης Borodimos δεν άνοιξε απλώς ένα ελληνικό εστιατόριο στην Αμερική. Άνοιξε μια ζεστή, ανθρώπινη αγκαλιά – γεμάτη Ελλάδα, φιλοξενία και καρδιά. Και αυτή η αγκαλιά βρήκε τον ιδανικό τόπο για να ριζώσει: τη Chattanooga.

«Εδώ δεν μπαίνεις απλώς σε ένα μαγαζί», λέει. «Μπαίνεις στο σπίτι μου».

Για τον Μιχάλη, αυτή η πόλη δεν είναι απλώς “Scenic City”. Είναι μια κοινότητα που του στάθηκε στα πρώτα βήματα, που τον στήριξε στις δύσκολες στιγμές και που τον ώθησε να συνεχίσει – πάντα με ένα “OPA!” στα χείλη και με αυθεντικότητα στην ψυχή.

Σήμερα, μέσα από το BLOQ, μοιράζεται όχι μόνο την επιχειρηματική του πορεία, αλλά και τις σκέψεις, τους φόβους, τις συγκινήσεις, τις στιγμές που τον όρισαν. Μιλάει για την αγάπη του για τη Chattanooga. Για όσα τον ενοχλούν. Για όσα τον εμπνέουν. Για το γιατί, τελικά, το OPA είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα εστιατόριο.

Ο ΜΙΧΑΛΗΣ , ΤΟ OPA ΚΑΙ Η CHATTANOOGA

1. Γιατί Chattanooga; Τι σε έκανε να επιλέξεις αυτήν την πόλη για να ξεκινήσεις το OPA;

«Η Chattanooga δεν ήταν επιλογή στα χαρτιά. Ήταν κάτι που ένιωσα. Έχει έναν ρυθμό που με ηρεμεί, και ταυτόχρονα μια ενέργεια που με εμπνέει. Οι άνθρωποι εδώ έχουν μια ευγένεια που δεν είναι επιφανειακή – είναι πραγματική. Όταν έφτασα, δεν ένιωσα ξένος. Ένιωσα σαν να γύρισα σπίτι μου.»

2. Τι σημαίνει σήμερα για σένα αυτή η επιλογή;

«Σημαίνει τα πάντα. Εδώ ένιωσα για πρώτη φορά ότι μπορώ να χτίσω κάτι αληθινό. Όχι μόνο ένα μαγαζί, αλλά μια σχέση. Με τον τόπο, με τους ανθρώπους. Κι αυτό δεν το αλλάζω με τίποτα.»

3. Πώς σε αγκάλιασε η κοινότητα τα πρώτα χρόνια;

«Με ανθρώπινη θέρμη. Ήρθαν από περιέργεια, έμειναν από αγάπη. Με ρώταγαν για την Ελλάδα, τους εξηγούσα για το φαγητό, και κάπως έτσι χτίστηκε μια εμπιστοσύνη που κρατάει χρόνια. Και όχι, δεν τους βλέπω σαν πελάτες. Τους βλέπω σαν φίλους. Κάποιοι έγιναν και οικογένεια.»

4. Ποια είναι η διαφορά του OPA από άλλες επιχειρήσεις του είδους;

«Το OPA δεν είναι business plan. Είναι καρδιά. Δεν έχουμε “πελάτες” — έχουμε καλεσμένους στο σπίτι μας. Ό,τι σερβίρουμε έχει πίσω του μια ιστορία: από τη γιαγιά μου τη Νικολία, τη μάνα μου την Ασημίνα, τον πατέρα μου τον Βαγγέλη. Η αυθεντικότητα δεν είναι επιλογή. Είναι υποχρέωση.»

5. Τι προσπαθείς να μεταδώσεις μέσα από κάθε πιάτο, κάθε εμπειρία στο OPA;

«Αληθινή Ελλάδα. Όχι τουριστική. Όχι fake. Θέλω να νιώσουν το άρωμα από το χωριό, τη φροντίδα της γιαγιάς, την κουβέντα δίπλα στο τραπέζι. Το OPA είναι αυτό: μια στιγμή αλήθειας μες στην καθημερινότητα.»

6. Ποια είναι η σχέση σου με τους πελάτες σου;

*«Είναι προσωπική. Μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες, τα ίδια όνειρα. Δεν έχει σημασία αν είναι από το κέντρο της πόλης ή από μια μακρινή πολιτεία – έφτασαν στο OPA από τη φήμη του και έμειναν γιατί ένιωσαν πως τους αφορά. Τους περισσότερους τους ξέρω με το μικρό τους όνομα. Τους χαιρετάω με το μικρό, τους ρωτάω για τα παιδιά τους, για τη ζωή τους.

Μπορεί να έχουν καιρό να τους δω, αλλά διακριτικά τους βλέπω στα social – και σκέφτομαι: “Να είναι καλά”. Γιατί στο τέλος, δεν είναι επάγγελμα. Είναι τρόπος ζωής.»*

7. Πώς αντιδράς όταν σου ακυρώνουν μια κράτηση τελευταίας στιγμής, ειδικά για μεγάλο αριθμό;

*«Με στενοχωρεί. Όχι γιατί “χάθηκε ένας πελάτης”, αλλά γιατί ξέρω τι προσπάθεια έχει γίνει. Πόσοι άνθρωποι δούλεψαν για να ετοιμαστεί εκείνο το τραπέζι.

Το OPA λειτουργεί αποκλειστικά με κρατήσεις – και με κλειστό αριθμό 40 ατόμων. Κι όμως, δεν ζητάμε προκαταβολή. Η εμπιστοσύνη ξεκινάει από εμάς. Κρατάμε τη θέση, προετοιμαζόμαστε, περιμένουμε… σαν να ερχόταν στο σπίτι μας φίλος.

Δεν θυμώνω – απογοητεύομαι. Ειδικά όταν γίνεται από επιπολαιότητα, χωρίς λόγο. Γιατί κάθε θέση που μένει κενή, είναι μια ιστορία που δεν γράφτηκε.

Όταν όμως υπάρχει πραγματικό πρόβλημα, αγχώνομαι και στεναχωριέμαι. Πάντα κρατάω σεβασμό. Γιατί χωρίς αυτό, χάνουμε την ουσία – κι εμείς στο OPA, δεν το διαπραγματευόμαστε αυτό.»*

ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ & ΕΜΠΝΕΥΣΗ

«Ο πατέρας μου μού έδειξε τι σημαίνει φιλοξενία. Η μάνα μου, τι σημαίνει παράδοση.»

8. Πόσο σημαντικός ήταν ο ρόλος του πατέρα σου στην πορεία σου;

*«Ο πατέρας μου, ο Βαγγέλης, ήταν η αρχή όλων. Ήταν αυτός που με έμαθε τι σημαίνει φιλοξενία, όχι σαν επάγγελμα αλλά σαν στάση ζωής. Δούλεψε σε ξενοδοχεία, εστιατόρια, από την Αθήνα μέχρι τη Ρώμη, την Ελβετία και την Αυστρία. Μιλούσε πέντε γλώσσες. Αλλά το πιο σημαντικό που μιλούσε… ήταν η γλώσσα του σεβασμού και της ευγένειας.

Ήταν ο πρώτος που μου είπε: “Να θυμάσαι πάντα – δεν σερβίρεις φαγητό. Σερβίρεις αίσθηση.”»*

9. Ποιοι άλλοι άνθρωποι σου μετέδωσαν την αγάπη για τη γεύση και την κουλτούρα;

«Η γιαγιά μου, η Νικολία, και η μητέρα μου, η Ασημίνα. Από αυτές έμαθα γεύσεις, μυρωδιές, σιγοβράσματα, και το γιατί η κάθε συνταγή έχει λόγο ύπαρξης. Δεν μαγείρευαν με συνταγές. Μαγείρευαν με συναίσθημα. Και αυτό το κουβαλάω ακόμα.»

10. Ελλάδα ή Αμερική; Αν έπρεπε να διαλέξεις…

«Η Ελλάδα είναι το χώμα μου. Η Αμερική είναι το όνειρο μου. Αν έπρεπε να διαλέξω… δεν θα διάλεγα. Γιατί και τα δύο με έπλασαν. Και στο OPA ενώνονται – στο ίδιο τραπέζι.»

11. Τι σε εμπνέει σήμερα να δημιουργείς; Ποιο είναι το βαθύτερο σου κίνητρο;

*«Με εμπνέουν οι άνθρωποι που έρχονται ξανά και ξανά. Με εμπνέει να βλέπω ένα παιδί να δοκιμάζει φέτα για πρώτη φορά και να χαμογελάει.

Το κίνητρό μου είναι να προσφέρω. Να κρατήσω ζωντανό αυτό το “κάτι” που δεν γράφεται σε μενού. Να κάνω τον άλλον να φύγει λίγο καλύτερος απ’ ό,τι ήρθε.»*

Έμπνευση, Δημιουργία & Το “Γιατί”

12. Τι είναι τελικά το OPA για σένα;

*«Το OPA δεν είναι λέξη. Είναι φλόγα. Είναι αυθορμητισμός, είναι ενέργεια, είναι η φωνή της ελληνικής ψυχής. Είναι το “ζήσε τη στιγμή” όπως δεν στο έχει πει ποτέ κανείς.

OPA δεν είναι φωνή. Είναι στάση. Είναι το “παρών” με χαρά. Είναι το “σε βλέπω” χωρίς να χρειαστεί να στο πω.

Στο OPA, δεν τρως απλώς. Συμμετέχεις. Φωνάζεις. Μοιράζεσαι.

OPA είναι η στιγμή που γίνεται ανάμνηση.»*

13. Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα πίσω από τη χαρτοπετσέτα, τον χορό και την εμπειρία του OPA;

*«Το πάθος μου. Η ανάγκη να δημιουργώ στιγμές που έχουν ουσία.

Το σπάσιμο των πιάτων – που πλέον δεν το συνηθίζουμε στο OPA – δεν ήταν ποτέ απλώς ένα “θεαματικό έθιμο”. Ήταν τρόπος να πεις: “αρνούμαι τη στεναχώρια, πετάω μακριά ό,τι με βαραίνει, ξεκινάω απ’ την αρχή”.

Σήμερα, αυτό το ρόλο τον έχει αναλάβει η χαρτοπετσέτα. Όταν την πετάς στον αέρα, είναι σαν να πετάς τον εαυτό σου στην ελευθερία. Είναι η δική σου στιγμή. Το βλέμμα που σηκώνεται ψηλά και αναγνωρίζει τον αέρα.

Κι όταν πέφτει πάνω σου, σε χαϊδεύει – σαν κάτι που σου λέει “όλα καλά, εδώ είσαι, προχώρα”.

Αυτή η συνέχεια του OPA – από τα πιάτα στη χαρτοπετσέτα, από το χθες στο σήμερα – με κρατά ζωντανό. Με κάνει να θέλω να συνεχίσω. Να δίνω ανακούφιση. Να προσφέρω μνήμη. Και ελπίδα.

Μέσα στον χώρο, κρατάμε την ένωση ζωντανή. Γιατί στο OPA δεν χορεύει κανείς μόνος. Χορεύουν όλοι μαζί. Και εδώ μπορεί να ζήσει κανείς τα πάντα: από μια απλή συνάντηση δύο ανθρώπων, μέχρι ένα event, ένα bachelorette, έναν γάμο… και γιατί όχι, μια καινούργια αρχή.»*

ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ

«Κάθε καινούργια μέρα είναι μια λευκή σελίδα για κάτι νέο.»

14. Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Να περιμένουμε κάτι νέο στο μέλλον;

«Ναι. Σκέφτομαι να επεκταθώ με νέες ιδέες – αλλά πάντα με σεβασμό στο όραμα του OPA. Δεν θέλω να κάνω “άλλα εστιατόρια”. Θέλω να χτίσω εμπειρίες – πολιτιστικές, γαστρονομικές, ανθρώπινες. Μικρά, ζωντανά παραρτήματα της φιλοσοφίας μας.»

Σύντομα. Σε συνεργασία με την BRAND ετοιμάζουμε την εισαγωγή επιλεγμένων ελληνικών προϊόντων – γεύσεις αυθεντικές, που θα ταξιδεύουν στην Αμερική την καρδιά της Μεσογείου.

Παράλληλα, δουλεύουμε τη δημιουργία μιας νέας αλυσίδας με ζαχαροπλαστεία, παγωτό και γρήγορο φαγητό, πάντα με ελληνικό χαρακτήρα. Θέλουμε κάτι που να ενώνει την παράδοση με τη μοντέρνα εμπειρία.

Δεν με ενδιαφέρει απλώς να “επεκταθώ”. Με ενδιαφέρει να χτίσουμε κάτι με ταυτότητα. Να μπορεί ο άλλος να πει: “Αυτό είναι ελληνικό. Και είναι καλό.”»*

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

«Είμαι αυτό που βλέπεις. Και καμιά φορά αυτό δεν είναι εύκολο ούτε για μένα, ούτε για τους άλλους…»

15. Τι σε φοβίζει σήμερα, είτε ως άνθρωπο είτε ως επαγγελματία;

*«Φοβάμαι να χάσω την επαφή με αυτό που με έκανε να ξεκινήσω. Όχι μόνο τη μαγειρική ή τη φιλοξενία – αλλά την αλήθεια μου. Φοβάμαι να συμβιβαστώ, να γίνω μηχανικός σε κάτι που γεννήθηκε με ψυχή.

Και πιο προσωπικά… φοβάμαι να μην προλάβω να κάνω όλα αυτά που θέλω. Έχω πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι ο χρόνος τρέχει. Και μερικές φορές, με τρομάζει η σιωπή όταν όλα ησυχάζουν το βράδυ.»*

16. Υπάρχει κάτι που σε ενοχλεί στους άλλους – ή κάτι που ξέρεις ότι ενοχλεί εκείνους σε σένα;

*«Με ενοχλεί η αδιαφορία. Το “δε βαριέσαι”. Όταν κάποιος δεν σέβεται τον χρόνο, την προσπάθεια, την ευγένεια. Αυτά για μένα είναι ιερά.

Ξέρω ότι σε κάποιους μπορεί να φαίνομαι απόλυτος. Ίσως γιατί είμαι αυστηρός με τον εαυτό μου – και αυτό βγαίνει και προς τα έξω. Δεν μου αρέσει η προχειρότητα, ούτε τα λόγια χωρίς πράξεις. Θέλω συνέπεια. Θέλω ουσία.

Όμως όσοι με ξέρουν καλά, ξέρουν πως πίσω απ’ τον αυθορμητισμό μου υπάρχει αγάπη. Δεν μου αρέσουν οι φωνές, ούτε οι εντάσεις. Μιλάω χαμηλά. Αλλά… όταν δω αδικία, μπορεί και να μου ξεφύγει κάνα ελληνικό! (γέλια)»*

17. Πώς βρίσκεις ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά και την προσωπική σου ζωή; Ή μήπως όλα είναι ένα;

*«Δύσκολο να τα ξεχωρίσεις. Το OPA είναι η ζωή μου. Αλλά οι πραγματικές ισορροπίες είναι αλλού – σε ένα βλέμμα από τον σκύλο μου, τη Marlo, που με κοιτάει και με γειώνει. Στο να μαγειρέψω κάτι απλό μόνο για μένα, χωρίς κοινό. Στο να ακούσω μουσική και να θυμηθώ ποιος είμαι.

Όσο μπορώ, προσπαθώ να μένω άνθρωπος. Γιατί χωρίς αυτό… και το καλύτερο πιάτο χάνει τη γεύση του.»*

*«Δεν τα έχω κάνει όλα τέλεια. Έχω κάνει λάθη, όπως όλοι μας. Αλλά μέσα από τις σχέσεις της ζωής μου, έμαθα τι αξίζει, τι κρατάει, τι μένει.

Έχω τρία παιδιά, που είναι η μεγαλύτερη μου υπερηφάνεια. Και η μητέρα τους έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτό – και γι’ αυτό της έχω σεβασμό.

Πρόσφατα, ο γιος μου με έκανε παππού… και ναι, είναι αλλιώς αυτή η αγκαλιά. Πιο ήσυχη, πιο γεμάτη. Και είναι ιδιαίτερο που το παιδί πρόκειται να πάρει το όνομά μου.

Σήμερα, η ζωή με έφερε να ζω δίπλα σε μια υπέροχη γυναίκα – δυναμική, φωτεινή. Μοιραζόμαστε σεβασμό, χιούμορ και κατανόηση.

Όλα αυτά – οι σχέσεις, οι αλλαγές, οι επανακινήσεις – καλώς ή κακώς με διαμόρφωσαν. Και για όλα είμαι ευγνώμων.»*

OPA MOMENTS

OPA MOMENTS
«Μια φορά, ένας πελάτης μού είπε: “Μπορώ να σε αγκαλιάσω; Ένιωσα πως ήρθα στην πατρίδα μου.” Και τον αγκάλιασα. Όχι σαν ιδιοκτήτης. Σαν Έλληνας. Σαν άνθρωπος.»
18. Θυμάσαι κάποιο αστείο ή απρόσμενο περιστατικό που σου έχει μείνει;
*«Πολλά! Αλλά ένα δεν θα το ξεχάσω: μια φορά μια παρέα Αμερικανών ήρθε στο OPA και ζήτησαν να σπάσουν πιάτα. Όχι “για πλάκα” – το ένιωθαν! Είχαν φέρει μαζί τους και τα δικά τους, από το σπίτι! (γέλια) Τους είπα: “Παιδιά, εδώ δεν σπάμε πιάτα. Σπάμε εγωισμούς και στεναχώριες. Με κρασί και φαΐ”. Και έτσι το γιορτάσαμε.»
Ή όταν ήρθε ένα ζευγάρι και μου είπαν ότι γνωρίστηκαν στο OPA… και μετά ήρθαν να κάνουν πρόταση γάμου εκεί. Αυτά είναι πράγματα που δεν τα ξεχνάς. Γίνονται κομμάτι σου.»*
19. Υπήρξε στιγμή που ένιωσες: “Ναι, αυτός είναι ο λόγος που κάνω αυτή τη δουλειά”;
«Ναι. Πολλές φορές. Αλλά ειδικά όταν έρχεται κάποιος κουρασμένος, με μια ένταση, και φεύγει χαμογελαστός. Ή όταν ένας πατέρας φέρνει το παιδί του για πρώτη φορά και του λέει “αυτός είναι ο Μιχάλης, εδώ τρώγαμε και με τη μαμά σου”. Εκεί λες: εντάξει… κάτι κάνω σωστά.»

ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ CHATTANOOGA

«Το OPA υπάρχει γιατί εσείς υπάρχετε.»
20. Αν είχες την ευκαιρία να απευθύνεις ένα μήνυμα στους ανθρώπους της Chattanooga, τι θα τους έλεγες;
*«Σας ευχαριστώ. Όχι με λόγια – με την καρδιά μου. Μου δώσατε χώρο, φωνή, λόγο να μένω, να δημιουργώ, να εξελίσσομαι. Το OPA είναι κάτι που χτίσαμε μαζί.
Είστε η οικογένειά μου, ακόμα κι αν δεν γνωριζόμαστε όλοι. Εύχομαι να συνεχίσουμε να λέμε το “OPA” δυνατά – όχι μόνο για τη γεύση, αλλά για τη χαρά, την ενότητα, τη στιγμή.

Ευχαριστίες από Καρδιάς

«Σε κάθε διαδρομή υπάρχουν άνθρωποι που χωρίς αυτούς… τίποτα δεν θα είχε γραφτεί έτσι.»

«Θέλω να εκφράσω την πιο βαθιά μου ευγνωμοσύνη στην οικογένεια Williams, που μου έχει νοικιάσει το κτήριο όλα αυτά τα χρόνια. Στον αξέχαστο R.L., που δεν ήταν απλώς ο ιδιοκτήτης – ήταν ένας σοφός άνθρωπος, που με σεβόταν και με ευχαριστούσε πάντα για το πώς φροντίζω το κτήριο. Και φυσικά, στη σύζυγό του, την αγαπητή Elliott, που όταν έχασα τη μητέρα μου, μου είπε κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ:
“Μην ανησυχείς. Έχεις εμάς. Σε ό,τι κι αν χρειαστείς.”
Με έκαναν να νιώσω μέλος της οικογένειάς τους. Ιδιαίτερα μετά τον χαμό των δικών μου, αυτή η στήριξη ήταν για μένα φως.»

«Και ένα μεγάλο, από καρδιάς ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον Νίκο — έναν Έλληνα, έναν αληθινό αδερφό, που πίστεψε σε μένα. Με στήριξε περισσότερο απ’ ό,τι θα το έκανε κάποιος πατέρας. Με βοήθησε να κάνω πράξη αυτό που για πολλούς είναι απλώς μια φράση:
“το αμερικάνικο όνειρο.”
Χωρίς αυτόν, πολλά δεν θα είχαν γίνει. Και του το χρωστάω.»

Ο Μιχάλης Borodimos είναι η ψυχή του OPA

Ο Μιχάλης Borodimos είναι η ψυχή του OPA. Είναι ο λόγος που δεν μπορεί να αντιγραφεί. Γιατί δεν στήνει απλώς ένα μαγαζί — χορεύει με τον κόσμο, τραγουδάει μαζί τους, γελάει και συγκινείται δίπλα τους, κι επιμελείται προσωπικά κάθε γεύση, κάθε πιάτο, κάθε στιγμή που θα ζήσει ο επισκέπτης του OPA.

Και πριν τον αποχαιρετήσουμε, υπάρχει μια ερώτηση που πρέπει να γίνει:

– Σου έχουν πει ποτέ ότι μοιάζεις καταπληκτικά με τον Μπιλ Μάρεϊ;

(γελάει)
«Ναι… μου το έχουν πει πολλές φορές! Και να σου πω κάτι; Μ’ αρέσει. Είναι απ’ τους αγαπημένους μου ηθοποιούς. Κουβαλάει χιούμορ και βάθος μαζί — όπως προσπαθώ κι εγώ να κουβαλάω μέσα στο OPA.»

Και προσθέτει, με ένα χαμόγελο:
«Μια φορά, μια κυρία μπήκε σε ένα μαγαζί και μπερδεύτηκε τόσο πολύ που άφησε την παρέα της και ήρθε κατευθείαν σε μένα! Ήταν απόλυτα σίγουρη πως είμαι ο Μπιλ Μάρεϊ. Με ρώτησε, της είπα “όχι”, αλλά επειδή της τον θύμιζα πάρα πολύ, μου ζήτησε να βγάλουμε φωτογραφία μαζί. Και δεν μπορούσα να της το αρνηθώ… ήταν τόσο γλυκό.»

Για την αγγλική έκδοση της συνέντευξης, πατήστε εδώ

https://www.opagreekrestaurants.com/

Μιχάλης Μποροδήμος Ο άνθρωπος πίσω από το "OPA!" — και το ευχαριστώ του σε μια πόλη που τον έκανε οικογένεια.

Ο ΜΙΧΑΛΗΣ , ΤΟ OPA ΚΑΙ Η CHATTANOOGA

ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ & ΕΜΠΝΕΥΣΗ

Έμπνευση, Δημιουργία & Το “Γιατί”

ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

OPA MOMENTS

OPA MOMENTS

ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ CHATTANOOGA

Ευχαριστίες από Καρδιάς

Ο Μιχάλης Borodimos είναι η ψυχή του OPA

MOTHER DAY at Opa

some letters for OPA

OPA spot / together

MEMBERS

ABOUT US

SERVICES

SHOW ROOM

PRIVACY POLICY

PROJECTS

brandnames.gr

rtpress.gr

openuniversity.gr

patrascarnival.gr

Contact